بوف کور،صادق هدايتblind owl

در زندگي زخمهايي هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا مي خورد و مي تراشد.

There are some wounds in the life ,as if they are like leprosy which scratch the spirit slowly.

اين دردها را نمي شود به کسي اظهار کرد ، چون عموماً عادت دارند که اين دردهاي باورنكردني را جزو

These wounds aren’t pretended , since typically habit to count these incredible wounds amount of

اتفاقات و پيش آمدهاي نادر و عجيب بشمارند و اگر کسي بگويد يا بنويسد ، مردم بر سبيل عقايد جاري و عقايد

Issues and odd circumstances ,so if any one says or writes , by conventional people attempt to express that

خودشان سعي ميكنند آنرا با لبخند شكاك و تمسخرآميز تلقي بكنند  زيرا بشر هنوز چاره و دوايي برايش پيدا

together doubtful and hilarious smell , because the human has not found such as remedies for them 

نكرده و تنها داروي آن فراموشي به توسط شراب و خواب مصنوعي بوسيله ي افيون و مواد مخدره است  ولي

And the only it’s remedy is oblivion by wine and hypnotism by the wizard and the fixes

افسوس آه تأثير اينگونه داروها موقت است و بجاي تسكين پس از مدتي بر شدت درد مي افزايد.

But sorry the effectivity of these materials are temporary, and instead of tranquility , so passing time increase it’s pain.

آيا روزي به اسرار اين اتفاقات ماوراء طبيعي ، اين انعكاس سايه ي روح که در حالت اغماء و برزخ بين خواب

Will someone  one day recover to this secret of extravagant incidents , which reflection of spirit’s shadow, between in coma and limbo medial sleep و بيداري جلوه ميكند ، کسي پي خواهد برد؟

                                            and wake demonstrates?

من فقط به شرح يكي از اين پيش آمدها مي پردازم که براي خودم اتفاق افتاده و به قدري مرا تكان داده که هرگز

I just express to one of this incidents that happened for myself and so much shook me that never

فراموش نخواهم کرد و نشان شوم آن تا زنده ام ، از روز ازل تا ابد تا آنجا که خارج از فهم و ادراك بشر است ،

Forget it and its sign will poison my life since everlost day until perpetuity so much far from out of human mind

زندگي مرا زهرآلود خواهد کرد  زهرآلود نوشتم ، ولي ميخواستم بگويم داغ آن را هميشه با خودم داشته و

by my survival time , I wrote toxic , so I wish to say I will have its pain permanently.

خواهم داشت.

من سعي خواهم کرد آنچه را که يادم هست ، آنچه را که از ارتباط وقايع در نظرم مانده بنويسم ، شايد بتوانم

I will try that write everything that I remember and remind everything of incidents connection in my mind, perhaps I can

راجع به آن يك قضاوت آلي بكنم ؛ نه ، فقط اطمينان حاصل بكنم و يا اصلاً خودم بتوانم باور بكنم  چون براي

Have an ideal judgment about it. No , just I assure and or I ever can believe because

من هيچ اهميتي ندارد آه ديگران باور بكنند يا نكنند  فقط ميترسم آه فردا بميرم و هنوز خودم را نشناخته باشم

It is not ever important for me that others rather believe it or not , but I fear that to die next day and don’t recognized myself yet.

 زيرا در طي تجربيات زندگي به اين مطلب برخوردم آه چه ورطه ي هولناآي ميان من و ديگران وجود دارد

Since I confronted with this noticed that there is what dire encumbrance between I and the others

و فهميدم آه تا ممكن است بايد خاموش شد ، تا ممكن است بايد افكار خودم را براي خودم نگه دارم و اگر حالا

And I understood must be calmed down as possible , and must maintain my thoughts for myself as possible and if right now

تصميم گرفتم آه بنويسم ، فقط براي اينست آه خودم را به سايه ام معرفي بكنم  سايه اي آه روي ديوار خميده و

I made decision to write , is for that to introduce myself to my shade , the shade which has bent on the wall

مثل اين است آه هر چه مينويسم با اشتهاي هر چه تمامتر مي بلعد  براي اوست آه ميخواهم آزمايشي بكنم:

And like that so much I write it swallows so much great appetite , and it is for it that I want to examine :

ببينم شايد بتوانيم يكديگر را بهتر بشناسيم. چون از زماني آه همه ي روابط خودم را با ديگران بريده ام ،

May be we can know together . because when I have cut my connection each other

ميخواهم خودم را بهتر بشناسم.

I want to know myself better.

افكار پوچ!  باشد ، ولي از هر حقيقتي بيشتر مرا شكنجه ميكند  آيا اين مردمي که شبيه من هستند ، که ظاهراً

The thoughts be empty , but torture more than every truth , so aren’t these people who like me and

احتياجات و هوا و هوس مرا دارند ، براي گول زدن من نيستند؟ آيا يك مشت سايه نيستند که فقط براي مسخره

Have my needs and fancy for cheating me? aren’t some shades which have created so that cheating me?

کردن و گول زدن من بوجود آمده اند؟ آيا آنچه که حس ميكنم ، مي بينم و ميسنجم سرتاسر موهوم نيست که با

Is not delusion every thing that I touch ,see and test,

حقيقت خيلي فرق دارد؟

So it is different with the truth?

من فقط براي سايه ي خودم مي نويسم که جلو چراغ به ديوار افتاده است ، بايد خودم را بهش معرفي بكنم.__

So I just write for my shadow that has shown in front of light, h have to introduce mnyself.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: